Neden sorusu bu hayatta en çok sorduğumuz soru olmalı herhalde,
Bir de en ağırı ‘´neden ben?´´ sorusu ki hayat döngüsü içinde karşılaştığımız sorunlarda en fazla bu çıkar karşımıza ‘´neden ben?´´.
İyi şeyler olduğunda sorulmaz bu soru ama en ufak kötü bir durumda sık sık sorarız.
Bunalım dediğimiz bir çeşit kaos ortamı yaratırız kendimize, üzülür, kahreder, bazen de uç noktada isyan ederiz ve hatta vurur kırar sonra da pişmanlık duyarız...
Bu durum nasıl atlatılır sizce? Anlatarak, paylaşarak demek istiyorum ama olmuyor işte,
Konuşmanın ya da paylaşmanın karşılığını bulabileceğimiz insanların varlığı bu zamanda yok ne yazık ki,
İşte o zaman kendi kendimize kalıyoruz ve yine acılar kendi içimizde...
Acı denilen hissiyat öyle bir meyve ki yaşandığında içinden her defasında daha acı bir meyve çıkıyor...
Gülüp geçemiyoruz, anlatamıyoruz, için için yiyoruz kendimizi...
Ne yapmalı?
Düz mantık,
Gordion düğümü...
Ne yapmıştı İSKENDER?
Tek kılıç darbesi!
Hadi bırakalım kendimize acımayı da kalan ömrümüzü yaşayalım,
Hayatımız hep güzelliklerle olsun...
Deli