Gülmeyi unutmuş,
Banal,
Ruhsuz,
Amiyane,
zevksiz geçen günlerin ardından yanına çağırdığı soytarısına 'bana öyle bir kabahat işleyeceksin ki, ardından dilediğin özür, işlediğin kabahatten büyük olacak' diye ünlemiş kudret sahibi cihan padişahı ulu hünkar.
iş ciddi,
Beğenilmeme durumunda makamdan değilse de,
Kelleden olma durumu var!..
Sıkıntı içinde geçen günler ve gecelerin sonunda,
Yanındaki hazurunla merdiveni çıkmakta olan hünkarı efendisini görür soytarı,
ve
sessiz ve hızlıca arkasından yaklaşarak olanca gücü ile önünde yürümekte olan mabadı avuçlar...
ilk etapta başına (Kıçına neyin değdiğini!) neyin geldiğini anlayamayan devletlu hünkar , hışımla ardına döner:
ve
yaptığı kabahatten 'taktir' bekleyen soytarısına:
'bre zındık! utanmıyor ve dahi korkmuyor musun ulu orta cem-i cümle ümmeti alemin içerisinde sultanın efendinin mabadını avuçlamaya, melun!?' diye kükrer...
Soytarının yüzünde iyi bir kabahat işlemenin rehaveti ile oluşan tebessüm bir anda, padişahın kükremesi ile birlikte korkuya dönüşür ve ürkek ve titrek bir ses tonu ile;
' şey der! özür dilerim, affedin, bağışlayın efendim bu aciz ve günahkar kulunuzu haşmetli devletli sultanım... inan olsun arkadan bakınca sizi Hanım Sultan sandımdı!..'
Kıssadan hisse!..
cayır cayır yanan ormanlara ben gibi bakan 'orman bakanı efendiye' soruyor gazeteciler,
-Beyefendi yanan ormanları söndürmek için neden hava kuvvetlerinden, Türk hava kurumundan veya ilgili kuruluşlardan yardım ve destek istemiyor yada almıyorsunuz?
cevaplıyor!
her türlü tedbiri aldık söndürmek için, helikopterimiz falan var, hatta uçağımız da var,
ama
üçü şurasından, üçü burasından kalanı az oradan az burudan arızalı, kaldırabilecek babayiğit varsa buyursun kaldırsın bulundukları hangardan!.. (mealen ben böyle anladım)
'şey efendim sizi hanım sultan sandım' demenin başka versiyonu bu olsa gerek!..
şaka gibi!..
