Mutlu çocuk yetiştirmek için öncelikle ebeveyn olarak kendi psikoloji ve davranışlarımızı gözden geçirmeliyiz eğer kendimiz mutlu değilsek çocuğumuzu mutlu etmemiz çok mümkün değildir, çünkü kendi mutlu olmayan bir ebeveynin evladı bile olsa bir başkasını mutlu etmesi çok kolay değildir. Çocuklar çok dikkatlidir. Siz farketmezsiniz belki ama onlar tüm olup bitenlerin farkındadır.
Çocuklar ebeveynlerini rol-model olarak alır! Çocuklar mutlu bireyler içinde yetişirlerse mutlu olmayı, geçimsiz ve huzursuz bireyler içinde yetişirlerse geçimsizliği daha önce öğrenirler. Bir ebeveyn görevini yaparken sürekli şikayet ediyorsa, çocuğun okula giderken sürekli şikayetçi olması bizi şaşırtmaz.
Çocuklar ebeveynlerinin yansımasıdır!
Öz farkındalığı olan kendine yetmeyi bilen mutlu bir çocuk yetiştirmek sanıldığı kadar zor değil. Öncelikle çocuğumuza olumlu örnek olarak başlamalıyız. Çocuklarımızı oldukları gibi kabullenmeliyiz ve kendi isteklerimizi onlara dayatmamalıyız. Sorumluluk almasına izin vermeli, sürekli destek vermek yerine ona fırsat tanımalıyız ki neler başarabildiğini kendi görsün, kendi gücünün farkına varabilsin. Örneğin; kendi ödevlerini yapabilecek veya yemeğini yiyebilecek yaş ve gelişim düzeyinde ise bırakın kendi görevlerini yapsın, eğer çocuğunuzun sorumluluklarını sizler yüklenirseniz onları anne-babaya bağımlı birer birey olarak yetiştirirsiniz ve size bir şey olduğunda onlara en büyük kötülüğü etmiş olursunuz çünkü sizin desteğiniz olmadan ayakta durabilmek onlar için çok geç olacaktır.
Sürekli hediyeler almayın. Gerekli gereksiz ödüllendirilen çocuklar için elde edilen varlıkların sıradanlaşması ve istediği her şeyi elde etmenin verdiği bir amaçsızlık ve mutsuzluk başlar. Hedefler koyun. Yaşının üstünde ya da altında beklentilerde bulunmayın.
Asla başka çocuklarla kıyaslamayın! Her çocuk biriciktir. Onu sevdiğinizi sık sık söyleyin ve bunu davranışlarınızla belirtin. Çocuğunuza sarılın ve ona güvende olduğunu hissettirin. Hata yaptığında destek olun, doğrusunu yapmasını öğretin. Ona ne kadar önemli ve özel olduğunu hissettirin.
Kendine güvenen, değerli hisseden ve öz farkındalığı olan çocuk hayat ne getirirse getirsin mutlaka bir çıkış yolu bulur. Özgüvenli çocuklar hata yapmanın da doğal bir süreç olduğunu bilirler ve bundan ders alırlar. Böylece geriye takılmaz her zaman ileriye bakarlar.
