AZAMET KÖYLÜOĞLU!..
Faiz artırıyoruz olmuyor,
Para basıyoruz olmuyor,
Yardım toplayıp-biz bize yeteriz diyoruz olmuyor,
Paranın başına her gün birini getiriyoruz olmuyor,
Ne yaparsak ne etsek,
Kime gidip-kimden medet umsak,
olmuyor, olmuyor, olmuyor!..
Timur´un fil´i gibi dolar, liramızı yiyip bitiriyor son yıllarda maalesef.
Ve
Bu işe dur diyecek babayiğitler hayret edilecek şekilde ve alışık olmadığımız biçim de görevden alındığın da göreve gelirken ki gösterecekleri minneti, edecekleri teşekkürü giderken ediyorlar,
Hayret!..
En son,
Naci Ağbal!..
Sosyal medyanın yazıp çizdiğine göre,
“ beni görevden alan sayın cumhurbaşkanıma teşekkür ederim” deyip, gitti.
Takıldım bu konuya!..
Halbuki,
Bizim geleneklerimizde bir yerlere gelebilmek için el etek öpmek var.
Hatır gönül var.
Torpil var,
Kumpas var,
İftira var,
Yandaşlık-yalakalık-yalama var,
Minnet var-bir çok şey var,
Giderken sadece küfür ve düşmanlık var,
Yada
Vardı, en azından ben öyle biliyorum!..
Her şey altüst oldu on dokuz yıldır!..
On dokuz yıldır hayatımıza “torba” denilen bir usul girdi ne yazık ki;
Bu usulle, kanun yapmak,
Ya da
Kanunları değiştirmek.
Birbirinden alakasız,
Görüşülmemiş,
Meşveret edilip üzerinde,
Tartışılmamış konularla tanışık olduk.
Ve
Kaldır indir yöntemi ile “şak” diye kanun oluverirdi her şey bir gece yarısı!..
Hangisi hangisiydi,
Hangisi ne içindi,
Hangisinin önceliği,
Hangisinin uygulanabilirliği vardı,
Hangisi ne işe yarıyor,
Hangisi düzgün-hangisi yamuk,
Yaşarken öğreniyorduk artık.
Tıpkı;
Yolda düzelen Türkmenin göçü gibi.
Dolayısıyla geleneklerimiz de değişti normal olarak.
Giderken hasım olacak yere babayiğit,
Gelirken hasım geliyor makama…
Minneti ise, giderken gösteriyor!..
Allah sonumuzu hayır etsin, eski maliye bakanımız Berat Albayrak´ın dediği gibi “Allah yardımcımız” olsun.
Bu günler hayra alamet günler değil!..
Not:
Hasbel kader “insan hakları bakanı olmuş “Azamet Köylüoğlu ne çok yalvarmıştı kabine değişikliğinde kendisini görevden almaması için rahmetli Erdal İnönü´ye. Gerekçesi, bakanlığın kendisine çok yakıştığı idi!
Ve alındığın da ne çok ağlamıştı!..